بررسی اثر محیط هیدروژلی پلی‌اتیلن‌گلیکول بر میزان حیات و تمایز سلول‌های بنیادی عصبی مشتق شده از مغز استخوان

سابقه و هدف: سلول‌درمانی، یکی از روش‌های معالجه‌ی بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی است که بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، به علت بقای کم سلول‌ها پس از پیوند، تحقیقات در این زمینه با مشکل مواجه شده است. ناقل‌های سلولی، باعث افزایش بقای سلول‌ها پس از پیوند می‌شوند. هیدروژل پلی‌اتیلن‌گلیکول، یک ناقل مناسب برای این هدف می‌باشد. در این مطالعه، میزان بقا و تمایز سلول‌های بنیادین عصبی مشتق شده از مغز استخوان، روی هیدروژل پلی‌اتیلن‌گلیکول مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: سلول‌های استرومایی مغز استخوان، از موشهای صحرایی تهیه و در محیط کشت MDEM/F12 حاوی EGF، B27 و bFGF کشت داده شد تا سلول‌های بنیادین عصبی ایجاد گردد. سپس سلول‌های بنیادین عصبی به مدت 7 روز در محیط کشت سه بعدی هیدروژل پلی‌اتیلن‌گلیکول قرار گرفت. در این مطالعه، مرگ و میر سلول‌ها بررسی شد و از مارکرهای ایمنوسیتوشیمیایی جهت بررسی تمایز سلول‌ها، استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج، نشان داد که بیان آنتی‌بادی‌های NF68، NF160 و NF200 پس از 7 روز در محیط کشت 3 بعدی هیدروژل پلی‌اتیلن‌گلیکول بیشتر از محیط کشت دو بعدی بوده و میزان بقای سلول‌ها در این محیط حدود 24/98% بود. اما میزان بیان آنتی‌بادی‌های GFAP و Nestin در محیط کشت دو بعدی بیشتر بود و میزان بقای سلول‌ها حدود 70/71% بود. نتیجه‌گیری: این نتایج می‌تواند نشان‌دهنده‌ی اهمیت محیط‌های سه بعدی مصنوعی در افزایش میزان بقای سلول‌ها باشد که برای سلول‌درمانی استفاده می‌شوند و ممکن است بتوان از این ناقل سلولی در آینده در فرآیند‌های درمانی استفاده کرد.